Uit de praktijk

Onderstaande teksten zijn verhalen van gebeurtenissen uit mijn praktijk. De stukjes zijn samengesteld uit meerdere ervaringen. Het is niet mogelijk jezelf als cliënt te herkennen in het gehele verhaal, hoogstens kan een gedeelte je bekend voorkomen.

Haar lichaam deed niet meer wat ze wilde, zij had paniekaanvallen en voelde zich benauwd. Haar adem was ‘hoog’. Ik zag een vrouw die was ‘uitgecheckt’ uit haar lichaam en die alleen maar in d’r hoofd zat. Zij maakte zichzelf helemaal gek door zich zorgen te maken rondom werk, duizenden gedachten en scenario’s kwamen voorbij, die ze ging geloven en waar ze vervolgens weer fysieke klachten van kreeg. Daardoor voelde ze weer meer angst, werd ze benauwd en herhaalde het hele verhaal zich weer. Hoe dit proces te doorbreken?
Mijn behandeling startte om deze vrouw weer contact te laten maken met haar benen. Door diepe aanraking, schudden, de aandacht van ons beiden, gingen de verkrampte spieren in de benen meer ontspannen. Er kwam (weer) leven in haar benen…
Mijn vraag hoe het nú in het borstgebied voelde, verraste haar. Zij moest even schakelen. Ze kon nog wel wat druk voelen op de borst maar merkte op dat haar ademhaling op een onverklaarbare manier makkelijker ging en dat er veel minder drukte in haar hoofd was!
In drie behandelingen zijn behalve de benen, ook het buik- en borstgebied en hoofd- en nekgebied aangeraakt. Bij de vierde keer zag ik een heel andere vrouw terug! Zij meldde trots dat ze andere keuzes had kunnen maken en dat ze op het werk het teveel aan werkzaamheden met collega’s had besproken en dat het werk was herverdeeld. Zij komt nog regelmatig voor een apk-tje, zoals ze het zelf noemt!

Je benen dragen je, zij zijn het contact tussen jou en Moeder Aarde. Je benen weer te kunnen gaan voelen brengt het teveel aan energie vanaf het hoofd naar beneden, waar de grond is. De gronding geeft steun vanuit de aarde zodat je je weer wat in je lichaam kunt laten zakken en minder in je hoofd zit. Je kunt dan letterlijk ‘meer grond’ gaan voelen onder je voeten.


Voorafgaand aan de eerste fysieke ontmoeting hadden we telefonisch contact gehad. De pijn die hij al een paar jaar voelde was enorm. Zijn armen, benen, nek en schouders waren zó pijnlijk… Onderzoeken bij huisarts, ziekenhuis, psycholoog en fysiotherapie hadden niks opgeleverd. Hij was teleurgesteld dat ‘zij’ hem niet beter konden maken. Hij begon er steeds meer van overtuigd te raken dat ‘ie een hopeloos geval was en dat hij: zoals er in het ziekenhuis was gezegd “ermee moest leren leven”. Van deze woorden raakte hij alleen maar verder in de put, hij voelde zich angstig en soms ook depressief. Een bekende van hem attendeerde hem op Cranio-sacraaltherapie. Hijzelf geloofde er niet zo in. Ik vertelde hem wat ik meende dat er met hem aan de hand was en wat er tijdens een behandeling gevoeld kon worden. Hij was nieuwsgierig genoeg geworden en maakte een afspraak!

Ik ontmoette toen een twintiger wiens ‘alarmsysteem’ op hol geslagen was. Hij was erg alert, zijn spieren waren constant in de ‘vecht- of vluchtmodus’, oftewel hij stond in de ‘adrenalinestand’. Hij bleef me met zijn ogen volgen in alles wat ik deed. Bij het ontladen van de stresshormonen via technieken bij het hoofd, kon zijn systeem de alertheid meer- en meer loslaten. Hij merkte zelf op dat hij zich steeds rustiger voelde worden. Toen de sessie afgelopen was, meldde hij: “Volgens mij heb ik me nog nooit zó ontspannen gevoeld. Ik ben verrast dat ik dit kan voelen. Mijn hoofd is rustiger, ik voel mijn benen niet meer! Ik heb net stiekem met mijn hand even gevoeld of mijn benen er nog wel waren. Zo bijzonder dit… Wanneer mag ik weer komen?”

Binnen Cranio hebben we fantastische technieken om stresshormonen te ontladen en een alarmsysteem weer rustiger te krijgen. Uitermate geschikt als er veel stress in je leven is of is geweest. Ook behulpzaam indien er trauma opgeslagen is in je lijf of als je hoofd omloopt van je drukke gedachten/ teveel aan werkzaamheden.


Tijdens zijn leven was hij in allerlei situaties de strijd aangegaan met alles en iedereen. En nu was hij moe. Zo moe, dat hij was vergeten hoe het was om te genieten. Tijdens één van de sessies opende zich een Veld rondom ons. Deze cliënt kon toen ineens aanschouwen hoe zijn oudere zus zich als kind al superieur opstelde t.o.v. hem, haar jongere broertje.
“Jij bent te klein, jij mag niet meedoen, dit kun jij niet” hoorde hij haar zeggen, hij kon zelfs zien wat voor jurkje zijn zus droeg!
Het gebeuren had tot gevolg gehad dat het jonge mannetje van toen zich had voorgenomen: “ik laat iedereen en vooral jou, zus, wel eens zien, wat ik allemaal kan.” Dit voorval met die zus te zien tijdens de sessie, gaf inzicht in het ontstaan van de huidige moeizame band met zijn oudere zus. Het is waarschijnlijk indirect de oorzaak van de vermoeidheid waar hij al jaren mee kampt.